Σήμερα, θα ήθελα να σας γράψω για το άγχος. Το άγχος που μπορεί να καταβάλει τον άνθρωπο και να του δημιουργήσει από ένα μικρό κόμπο στο λαιμό, ή μια ενόχληση στο στομάχι, μέχρι και τρομερούς πονοκεφάλους, τάσεις για εμετό, λιποθυμίες ή ακόμα και αυτό που λέμε « θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί ».Δεν δημιουργεί μόνο όμως αυτά τα προβλήματα. Εμποδίζει, ακόμα, τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις αλλά και τους στόχους του. Και ενώ να ξέρει κάτι, το άγχος να μπει στο μυαλό του και να μην μπορεί να συγκεντρωθεί.
Το έχω πάθει και εγώ ως μαθήτρια, άλλοτε σε ένα τεστ ακόμα και αν είχα διαβάσει, άλλοτε σε κάποια θεατρική παράσταση ή ακόμα, και σε μια παρουσίαση εργασίας. Καμιά φορά δεν αφήνουμε αυτό το συναίσθημα να έρθει και να κουκουλώσει τη διάθεση και τις επιδόσεις μας. Μα αν το κάνουμε, νιώθουμε άσχημα, στεναχωρημένοι, μένουμε στο κουκούλι μας, χωρίς να πούμε τη αισθανόμαστε ή έχουμε θυμό και νεύρα και λέμε: « μα γιατί ( ; ) αφού μπορούσα ».
Δεν είμαι σίγουρη όμως, αν το άγχος το δημιουργεί ο ίδιος μας ο εαυτός, δηλαδή το μυαλό μας, ή αν είναι ένα ακατανίκητο συναίσθημα όπως όλα τα άλλα.
Από μια άλλη οπτική γωνία το άγχος σε φυσιολογικά μας κάνει πιο συνειδητοποιημένους και υπεύθυνους. Δεν είμαι σίγουρη....
Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το άγχος δεν πρέπει να μας καταβάλει ( και λέω «μας» γιατί όλοι αγχωνόμαστε). Πάρτε μια βαθιά ανάσα, κάντε ένα μπάνιο και πείτε τρεις φορές: δεν αγχώνομαι, δεν αγχώνομαι, δεν αγχώνομαι. Ίσως η μέρα πάει καλύτερα έτσι. Θα το δοκιμάσω και θα σας πω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ,τα σχόλια να μην περιέχουν υβριστικό,ρατσιστικό ή ακατάλληλο περιεχόμενο.