Τα απογεύματα της Κυριακής....

Πάντα τα Κυριακάτικα απογεύματα με πιάνει μια μελαγχολία, και πιστεύω αυτό συμβαίνει σε όλους. Δεν είναι τόσο για το όνομα '' Κυριακή '' αλλά για το ρόλο που έχουμε δώσει σε αυτή τη μέρα οι περισσότεροι από εμάς. Δηλαδή την έχουμε ορίσει ως ημέρα ανάπαυσης - ξεκούρασης και... κακά τα ψέματα μέρα συγκέντρωσης της οικογένειας στο σπίτι, γιατί με τις πολλές δουλειές, τις υποχρεώσεις και τα μαθήματα για κάποιους είναι λίγο δύσκολο να περάσουν καλά, βλέποντας μια ταινία ή χαλαρώνοντας Είναι μια μέρα δραστηριοτήτων και εξορμήσεών... Μια βόλτα στο πάρκο, στην εξοχή, στο χωριό ή σε ένα εστιατόριο,ταβερνάκι. Ακόμα ψώνια σε κάποιο κατάστημα, αγορά δώρων ή απλώς έξω για ένα παιχνίδι μπάσκετ, βόλεϊ, μπόουλινγκ, μπιλιάρδου.... Και όμως αυτή η Κυριακή είναι τόσο μικρή για όλα αυτά που έχουμε να κάνουμε για να ξεσκάσουμε και να ξεφύγουμε από την ρουτίνα... Και όταν έρχεται το απογευματάκι της.... καθόμαστε στο σαλόνι, βάζουμε μουσική,παίρνουμε κάτι να φάμε ή πίνουμε ένα ρόφημα και... κοιτάμε από το παράθυρο, άλλοτε τον ήλιο που δύει, άλλοτε τις στάλες βροχής στο παράθυρό μας, άλλοτε κοιτάμε στο κενό, φεύγει η σκέψη μας και ταξιδεύει σε μέρη όπου οι Κυριακές θα ήταν ατέλειωτες.... Κάποιες φορές ενώ ταξιδεύει τη διακόπτει ένα τηλέφωνο, ένα κουδούνι, ένα μήνυμα, ή μια σκέψη από το αριστερό μέρος του εγκεφάλου μας που λέει ότι πρέπει να μην ξεχάσουμε να κάνουμε αυτό αύριο, ή ότι πρέπει να σηκωθούμε και να εργαστούμε στο σπίτι για να το έχουμε έτοιμο αύριο για τη δουλειά..... Και τώρα που το θυμήθηκα έχω και εγώ μια δουλειά να κάνω.... Θα κλείσω, λοιπόν, περιμένοντας την επόμενη Κυριακή, χωρίς όμως να χάσω τις στιγμές μου, χωρίς να μην υπάρχει λεπτό που να μην έχω ζήσει..... Απολαύστε τις τελευταίες ώρες της Κυριακής σας και αύριο ξυπνήστε με ένα χαμόγελο. Ίσως πάρετε θετική ενέργεια για όλη τη 'βδομάδα... Θα τα πούμε ξανά αύριο....