Τι θα κάνω, και αν δεν προλάβω; Μα πώς; Ουφ... Ίδρωσα.ΑΓΧΟΣ!

Σήμερα, θα ήθελα να σας γράψω για το άγχος. Το άγχος που μπορεί να καταβάλει τον άνθρωπο και να του δημιουργήσει από ένα μικρό κόμπο στο λαιμό, ή μια ενόχληση στο στομάχι, μέχρι και τρομερούς πονοκεφάλους, τάσεις για εμετό, λιποθυμίες ή ακόμα και αυτό που λέμε « θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί ».

Δεν δημιουργεί μόνο όμως αυτά τα προβλήματα. Εμποδίζει, ακόμα, τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις αλλά και τους στόχους του. Και ενώ να ξέρει κάτι, το άγχος να μπει στο μυαλό του και να μην μπορεί να συγκεντρωθεί.

Το έχω πάθει και εγώ ως μαθήτρια, άλλοτε σε ένα τεστ ακόμα και αν είχα διαβάσει, άλλοτε σε κάποια θεατρική παράσταση ή ακόμα, και σε μια παρουσίαση εργασίας. Καμιά φορά δεν αφήνουμε αυτό το συναίσθημα να έρθει και να κουκουλώσει τη διάθεση και τις επιδόσεις μας. Μα αν το κάνουμε, νιώθουμε άσχημα, στεναχωρημένοι, μένουμε στο κουκούλι μας, χωρίς να πούμε τη αισθανόμαστε ή έχουμε θυμό και νεύρα και λέμε: « μα γιατί ( ; ) αφού μπορούσα ».

Δεν είμαι σίγουρη όμως, αν το άγχος το δημιουργεί ο ίδιος μας ο εαυτός, δηλαδή το μυαλό μας, ή αν είναι ένα ακατανίκητο συναίσθημα όπως όλα τα άλλα.

Από μια άλλη οπτική γωνία το άγχος σε φυσιολογικά μας κάνει πιο συνειδητοποιημένους και υπεύθυνους. Δεν είμαι σίγουρη....

Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το άγχος δεν πρέπει να μας καταβάλει ( και λέω «μας» γιατί όλοι αγχωνόμαστε). Πάρτε μια βαθιά ανάσα, κάντε ένα μπάνιο και πείτε τρεις φορές: δεν αγχώνομαι, δεν αγχώνομαι, δεν αγχώνομαι. Ίσως η μέρα πάει καλύτερα έτσι. Θα το δοκιμάσω και θα σας πω...

Η διατροφή μας.....

Αυτό το κείμενο το έγραψα στο σχολείο στα πλαίσια μιας εργασίας με θέμα τη Διατροφή. Παρακάτω το παρουσιάζω με κάποιες παραλλαγές.

Στις μέρες μας, τα παιδιά, τρέφονται με πατατάκια, σοκολάτες, fast food που δεν έχουν τίποτα να τους προσφέρουν εκτός από λιπαρά, θερμίδες και αντιθέτως έχουν πολλές επιπτώσεις στην υγεία και επηρεάζουν την ομαλή ανάπτυξή τους.
Πρώτα από όλα, οι''''άχρηστες αυτές τροφές φουσκώνουν το στομάχι για λίγο, μα σύντομα η λέξη πείνα στριφογυρίζει ξανά στο μυαλό μας και κάνει την κοιλιά να γουργουρίζει με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό των παιδιών στην Ελλάδα να 'ναι υπέρβαρα και παχύσαρκα.
Ακόμα, εμφανίζονται προβλήματα όπως πίεση, χοληστερίνη κλπ σε νεαρές ηλικίες.
Επίσης τα τελευταία παρουσιάζεται το πρόβλημα της πρόωρης εφηβείας, εξαιτίας της διατροφής του.
Τέλος, καταστρέφει το χαμόγελο, γιατί όλη αυτή η ζάχαρη χαλάει τα δόντια και την αισθητική.
Για να αποφευχθούν όλα αυτά τα προβλήματα και οι δυσμορφίες θα έπρεπε η διατροφή μας να μην είχε επηρεαστεί από τη Δυτική, αλλά να ακολουθούσαμε τη Μεσογειακή, τη δική μας-αλλά ο άνθρωπος επηρεάζεται. Ίσως βάλω μια ανάρτηση για αυτό-με κύριο το ελαιόλαδο, τα δημητριακά, τα όσπρια, τα φρούτα και τα λαχανικά.
Η καθημερινή άσκηση θα βοηθούσε στην καλή σωματική κατάσταση γιατί όπως έλεγα οι Αρχαίοι μας πρόγονοι «Νους υγιής εν σώματι υγιή».
Δεν είναι καιρός, λοιπόν, να αλλάξουμε συνήθειες????

Σας αφήνω με αυτό το ερωτηματικό ......

Με ανοιχτά τα μάτια βλέπω την ύλη, με κλειστά την αγάπη για όλους τους συνανθρώπους μου...

Μόλις γύρισα από κάποιες αγορές που έκανα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα και πιστεύω για τους περισσότερους το να αγοράζεις κάτι, έστω μικρό σε ευχαριστεί…. Σε κάνει να νιώθεις όμορφα… Γιατί καλύπτεις μια ανάγκη, ένα κενό που μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικό, αλλά εσύ νιώθεις ότι αυτό θα σε χαροποιήσει και θα κάνει τη μέρα σου πιο ευχάριστη… Ίσως να σε κάνει να νιώσεις πιο σημαντικός. Ένα δώρο για τις προσπάθειές και τους κόπους σου. Άλλες φορές πάλι γιατί ήταν κάτι που το ήθελες μια ζωή, κατάφερες να το αποκτήσεις τώρα και τελικά η χαρά είναι πιο μεγάλη.
Από τη φύση του άνθρωπος όταν έχει τα απαραίτητα, υγεία, χαρά ευτυχία και αγάπη αναζητάει μια ακόμα συμπλήρωση στα υλικά αγαθά. Αυτό καμιά φορά μπορεί να θεωρηθεί φυσικό καμιά φορά αχαριστία. Και θα σας φέρω παράδειγμα τον εαυτό μου. Ήθελα ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι τόσο πολύ, μα όταν θα έχανα παραλίγο ένα φίλο (δεν ήταν άνθρωπος στη συγκεκριμένη περίπτωση) τότε με ένοιαζε μόνο αν θα είναι καλά, πώς θα βοηθήσω και τι θα κάνω αν δεν είναι πια μαζί μου. Γιατί οι σύντροφοι μας ( άνθρωποι και ζώα – βλέπε εδώ - ) είναι πολύ πιο σημαντικοί από ένα δαχτυλίδι μέχρι και ένα αυτοκίνητο. Αν δεν έχουμε αυτούς που αγαπάμε κοντά μας τίποτα δεν έχει αξία.
Θα αναφέρω μόνο αυτό που μου ήρθε τυχαία στο μυαλό: Κάποιος έχτισε το σπίτι του κοντά σε ένα ποτάμι για να: εξασφαλίσει καθαρό νερό, εύφορα εδάφη και συντροφικότητα (συνεπάγεται – αγάπη) μιας και αυτή τη περιοχή με τα τόσα αγαθά την προτιμούσαν

πολλοί άνθρωποι. Σιγά – σιγά όμως έγινε κάτι και σταμάτησε η γη να είναι γόνιμη. Όμως ο άνθρωπος δεν έφυγε. Προσπάθησε να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Άφησε τη γεωργία και έγινε κτηνοτρόφος. Μπορούσε να είχε φύγει αλλά έμεινε εκεί. Γιατί; Μπορείτε εσείς να μου το απαντήσετε - για βοήθεια δείτε πιο πάνω την χρωματισμένη με καφέ χρώμα φράση. Ξέρω ότι μπορεί για τους περισσότερους ανθρώπους να μην είναι έτσι και να πορεύονται με άξονα το κέρδος. Ξέρω ότι εσείς που με διαβάζετε μπορεί να σχολιάζετε λέγοντας ότι ονειρεύομαι και ζω ακόμα στον κόσμο μου – ότι όταν θα βγω στον έξω κόσμο θα καταλάβω-. Ζούμε σε έναν πλαστικό κόσμο όμως υπάρχουν και κάποια κομματάκια ‘’ξύλου, γυαλιού, φενιζόλ‘’ ή ότι προτιμάτε…
Ξέρετε, αυτά που γράφω τα πιστεύω βαθιά, μα υπάρχουν φορές που δεν τα τηρώ. Μέχρι κάτι να με ταρακουνήσει.. Μετά από λίγο αρχίζει πάλι αυτή η υλική ανάγκη μου, αυτή η ανάγκη όλων. Δεν μπορούμε να τη σταματήσουμε και δεν θα το κάνουμε. Δεν πρέπει να σταματήσουμε κάτι που μας βοηθάει και μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα. Όμως δεν πρέπει να βγαίνουμε από τα όρια και να βλέπουμε σημαντικά,πράγματα που στην ουσία δεν είναι και να χάνουμε αυτό που έχουμε μπροστά μας…. που είναι ένας θησαυρός και είναι ένα σύστημα λέξεων: οικογένεια, φιλία, συντροφικότητα κλπ όλο όμως χαρακτηρίζεται από μια λέξη: ΑΓΑΠΗ. Αγάπη για τον φίλο, τον συνάνθρωπο και τον οποιαδήποτε..

Τα απογεύματα της Κυριακής....

Πάντα τα Κυριακάτικα απογεύματα με πιάνει μια μελαγχολία, και πιστεύω αυτό συμβαίνει σε όλους. Δεν είναι τόσο για το όνομα '' Κυριακή '' αλλά για το ρόλο που έχουμε δώσει σε αυτή τη μέρα οι περισσότεροι από εμάς. Δηλαδή την έχουμε ορίσει ως ημέρα ανάπαυσης - ξεκούρασης και... κακά τα ψέματα μέρα συγκέντρωσης της οικογένειας στο σπίτι, γιατί με τις πολλές δουλειές, τις υποχρεώσεις και τα μαθήματα για κάποιους είναι λίγο δύσκολο να περάσουν καλά, βλέποντας μια ταινία ή χαλαρώνοντας Είναι μια μέρα δραστηριοτήτων και εξορμήσεών... Μια βόλτα στο πάρκο, στην εξοχή, στο χωριό ή σε ένα εστιατόριο,ταβερνάκι. Ακόμα ψώνια σε κάποιο κατάστημα, αγορά δώρων ή απλώς έξω για ένα παιχνίδι μπάσκετ, βόλεϊ, μπόουλινγκ, μπιλιάρδου.... Και όμως αυτή η Κυριακή είναι τόσο μικρή για όλα αυτά που έχουμε να κάνουμε για να ξεσκάσουμε και να ξεφύγουμε από την ρουτίνα... Και όταν έρχεται το απογευματάκι της.... καθόμαστε στο σαλόνι, βάζουμε μουσική,παίρνουμε κάτι να φάμε ή πίνουμε ένα ρόφημα και... κοιτάμε από το παράθυρο, άλλοτε τον ήλιο που δύει, άλλοτε τις στάλες βροχής στο παράθυρό μας, άλλοτε κοιτάμε στο κενό, φεύγει η σκέψη μας και ταξιδεύει σε μέρη όπου οι Κυριακές θα ήταν ατέλειωτες.... Κάποιες φορές ενώ ταξιδεύει τη διακόπτει ένα τηλέφωνο, ένα κουδούνι, ένα μήνυμα, ή μια σκέψη από το αριστερό μέρος του εγκεφάλου μας που λέει ότι πρέπει να μην ξεχάσουμε να κάνουμε αυτό αύριο, ή ότι πρέπει να σηκωθούμε και να εργαστούμε στο σπίτι για να το έχουμε έτοιμο αύριο για τη δουλειά..... Και τώρα που το θυμήθηκα έχω και εγώ μια δουλειά να κάνω.... Θα κλείσω, λοιπόν, περιμένοντας την επόμενη Κυριακή, χωρίς όμως να χάσω τις στιγμές μου, χωρίς να μην υπάρχει λεπτό που να μην έχω ζήσει..... Απολαύστε τις τελευταίες ώρες της Κυριακής σας και αύριο ξυπνήστε με ένα χαμόγελο. Ίσως πάρετε θετική ενέργεια για όλη τη 'βδομάδα... Θα τα πούμε ξανά αύριο....

Σαν πρώτη ανάρτηση...

Σήμερα,σαν πρώτη ανάρτηση μου,θα θίξω ένα θέμα που μας αφορά όλους άμεσα. Την αγάπη για τη ζωή. Που σημαίνει αγάπη για ότι υπάρχει και είναι ζωντανό. Τα ζώα, τα φυτά, ακόμα και ο πλανήτης μας ζει γιατί έχει πάνω του εκατοντάδες μορφές ζωής. Και όμως εμείς δεν '' υποστηρίζουμε '' τη ζωή γιατί από μόνοι μας την καταστρέφουμε
Ο πλανήτης μας, η γη, μας προσέφερε - και μας προσφέρει ακόμα - τόσα πολλά. Οξυγόνο, τροφή, νερό, και αυτά είναι μόνο για την κάλυψη των βιολογικών αναγκών. Είμαστε το '' κυρίαρχο '' ωόν σε αυτόν τον πλανήτη, όμως κυρίαρχος θα έπρεπε να είναι αυτός που εκτιμά και αγαπάει τη ζωή κερδίζοντας τον σεβασμό των συντρόφων του ( ζώα, φυτά, ). Ο καθένας σκέφτεται πως αν δεν κάνουν όλοι κάτι, γιατί να είναι αυτός πρώτος; « Από εμάς θα σωθεί η γη;» λένε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σεβαστείς τη ζωή. Πρώτα ξεκινάς από τον εαυτό σου. Και έπειτα τους συνανθρώπους σου. Αφού καταφέρεις να το κάνεις αυτό (όσο εύκολο και αν φαίνεται δεν είναι) να σεβαστείς τα ζώα. Γιατί και ο άνθρωπος ένα ζώο είναι. Και τα δυο πονάνε, πεινάν, διψάνε, έχουν ανάγκη από συντροφιά, με τη μόνη διαφορά ότι ο δεύτερος έχει λογική. Είναι πολύ καλό αυτό, γιατί αν δεν υπήρχε λογική δεν θα υπήρχαν ούτε αυτές οι σπουδαίες ανακαλύψεις, ούτε θα βρισκόμουν εδώ τώρα να γράφω. Αλλά με πιο μέτρο μετράμε τη λογική; Ο καθένας βγάζει τις δικές του θεωρίες και τότε η λογική μπορεί να είναι καταστροφική
Και τώρα, το μεγαλύτερο βήμα. Σεβασμός στο σύνολο. Στον εαυτό μας, στους συνανθρώπους μας, στα ζώα, στα φυτά στις λίμνες, τα ποτάμια, το χώμα, τον αέρα....και είναι τόσα πολλά. Όλα όμως αποτελούν τον πλανήτη.
Δεν θα αναφέρω τους γνωστούς κανόνες για το τι να κάνετε για το νερό, να κλείνετε τις βρύσες κλπ γιατί δεν έχει νόημα. Όλο αυτό πρέπει να πηγάζει από μέσα μας, από την καρδία μας...Αυτή η μαγική λέξη: Η φιλοζωία...( από το φίλος και ζώο που προέρχεται από τη ζωή, άρα φίλος και ζωή=αυτός που σέβεται - αγαπά τη ζωή).