Έχω καιρό να γράψω στο blog μου γιατί ήθελα να απέχω λίγο από αυτόν τον κόσμο. Τι θέλω να υποθεί; Στις μέρες μας ζούμε σε έναν εικόνικό κόσμο. Ένα μέρος όπου μπορεί να κάνουμε πολλά να γνωρίσουμε φίλους κα να μιλήσουμε με αγαπημένα πρόσωπα που βρισκόμαστε μακρυά τους. Ίσως να διασκεδάσουμε, να αποκτήσουμε κάποιο ζωάκι που μπορεί για κάποιους λόγους να μην μπορέσαμε εκεί έξω - στον πραγματικό κόσμο - . Δεν μιλάω βέβαια για τους υπολογιστές μόνο. Μιλάω για ότι μας απομακρύνει από τον πραγματικό κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που φαίνεται τόσο μακρυνός... Πολλές φορές χρησημοποιούμε τα ηλεκτρονικά γιατί δεν είμαστε ευχαριστημένοι με ότι πραγματικό υπάρχει. Φτιάχνουμε ένα χαρακτήρα εικονικό και παίζουμε χιλιάδες παιχνίδια που μας επιτρέπουνε να κυλιστούμε στα νερά, να πέσουμε από καταράκτες, να νιώσουμε το βρεγμένο χώμα... Και όλα αυτά γιατί σήμερα μας έχουν αποσπάσει αυτό το δικαίωμα χτίζοντας παντού άσχημες γκρι πολικατοικίες, κλέβοντας το οξυγόνο, αλοιώνοντας την πραγματικότητα. Και εμείς σαν παθητικοί δέκτες, χωρίς βούλιση, τα δεχόμαστε όλα και γινόμαστε ένα με αυτό. ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ.... Γιατί όταν γεννιόμαστε είμαστε ουδέτεροι. Σιγά - σιγά όμως αλλάζουμε. Δεν είναι αλήθεια ότι όταν πάμε σε εξορμήσεις και συμμετέχουμε σε επικύνδυνες δραστηριότητεε νιώθουμε δέος; Νιώθουμε ωραία; Γιατί αυτή είναι η φύση μας. Όμως τώρα πια γεμίζουμε φακούς, μπαταρίες και βέβαια το λάπτοπ όταν πάμε στην εξοχή. Γιατί έχει γίνει εξάρτηση. Ζούμε, λοιπόν, σε έναν κόσμο που αμφιρρέπει στο καλό και στο κακό. Στον εθισμό και στη διασκέδαση .... Ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν ηλεκτρονικά κατοικίδια και τα φροντίζουμε, ενώ τόσα πινάνε και πεθαίνουν σε απόκρυμνες γωνιές..... Γιατί δεν προτιμάμε το συναίσθημα... Πολύ απλά ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο με: ηλεκτρονική φιλία, ηλεκτρονική αγάπη, ηλεκτρονική ζωή.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ,τα σχόλια να μην περιέχουν υβριστικό,ρατσιστικό ή ακατάλληλο περιεχόμενο.